OZBORN'DAN MERHABA

Tenedos...

Bu yaz gönlüm egede kaldı... Arkamızdan beyaz köpükler çıkara çıkara mavilikte yol alırken uğradığımız beyaz binalı mavi domlu kiliseli adalara aşık oldum. Bir adacı olduğumu anladım... Geldim memlekete duramadım adasız... İki hafta önce yol aldım Tenedos'a
... .......................
Bir mimar ve kentsel tasarımcı olarak adaya ayak basarbasmaz buldum gördüm eksikleri... Dedim ya denize küs, dışa kapalı, içte yaşamayı sever bir toplumuz. Adalıda olsak aynıyız... Yeri geldiğinde Akdenizliyiz deriz ama o kıpırtı o canlılık yoktur bizde... Komşunun adalarından sonra arıyor insan ister istemez daha canlı renkler, daha bir dışa dönüklülük
... ..............................
Ada yaşamı zordur. Aynı anda hem varlığı hem yokluğu hissedersiniz... El uzatsanız değecekmişsiniz uzaklıktaki ana karayı izlersiniz uzaktan... Dört tarafınınız denizle çevrilidir, gitmekte hem özgürsünüzdür hem değil... Sabrı öğretir ada yaşamı... Beklemeyi... Kavuşmayı... Ama ana karadakilerden daha farklı bir şeyide öğrenirsiniz, tarifi kolay olmayan 'adalı olmayı' .....................................
Işığın tanrısı Apollo, yıllar önce ada halkına, kılıç kullanmaktan vazgeçmelerini emreder.“görelim” diye düşünür Apollo,” barış içinde yaşayabilecekler mi”
Ve oğlu Tenée’ye “sen bu ada’nın başına geçeceksin” der.Ve asla korkmayacaksın, kırmızı soylu kanın dökülmedikçe... Ekmeğini, zeytinini, bal ve peynirini al; Ve bırak koyu şarap kalbini yatıştırsın. Fakat ada’nın kılıcı, mızrağı, ok ve yayı öğrenmesine izin verme ! ..........................

YAZININ TAMAMINI OKUMAK İÇİN BİR TIK LÜTFEN